Med eit allment arkivskjema meinar me eit system av faste signaturar for dei ulike arkivseriane, oppstilt i ei fast rekkefylgje.

Målet er at alt materiale i eit kvart arkiv skal kunna strukturerast etter eit slikt skjema, utan at det dermed går utover opphaveleg struktur eller proveniens. Seriane kan ein dela inn i underseriar etter behov.

Bak utarbeidinga av skjemaet ligg eit ynskje og behov for standardisering. I Norge er det utarbeida eit skjema som vert tilrådd brukt av alle og til alle typar arkiv – både statlege, kommunale og private.

Dersom alle oppbevaringsinstitusjonar fylgjer standarden, vil brukarane raskare og enklare kunna orientera seg i dei ulike arkiva. Den største fordelen ligg i at det går fram av kva rekkefylgje attfinningsmidlane – dei tradisjonelle papir- og nettkatalogane –  som seriane kjem i, og at opplysningane kan komprimerast.

Skjemaet består av tre hovudgrupper med seriar og signaturar:

• Serie A–E er øyremerka administrative arkivseriar som vert produsert av alle arkivskaparar med ein kontorfunksjon. I dei fleste tilfelle er dette hovuddelen av arkivet, både i betydning og volum.
• Seriane F–O vert nytta på spesialseriar, og desse kan ein disponera fritt og kan av den grunn tilpassast strukturen i kvar enkelt arkiv.
• Seriane P–Z er tenkt brukt for materiale inndelt etter særskilt funksjon (P–S), medium eller format (T–W) og diverse og referansemateriale (X–Z).